کامیار فیلسوفی - نایب رئیس اتحادیه‌ی صنایع بازیافت ایران - با بیان این مطلب افزود:

باتری‌های خانگی به دلیل دارا بودن برخی فلزات سنگین مانند کادیوم و لیتیوم بعد از مصرف باید حتما بازیافت شوند، اما متاسفانه در کشور ما به دلیل نبود سیستم جمع‌آوری منسجم این کار انجام نمی‌شود.

وی گفت: باتری‌های خانگی که حاوی فلزات سنگین و سمی هستند، پایداری زیادی در خاک داشته و به ریشه‌ی گیاهان آسیب می‌زنند. همچنین این نوع باتری‌ها باعث آلودگی آبهای زیرزمینی شده و در نهایت وارد چرخه زندگی انسان می‌شوند که بسیار خطرناک است. در برخی موارد فلزات موجود در باتری‌های خانگی ممکن است وارد مواد خوراکی شده و در نهایت باعث عقیم شدن افراد شود. او با بیان این‌که در کشورهای پیشرفته ماموران جمع‌آوری زباله از دستگاه‌های نمایشگر ویژه‌ای برای تشخیص باتری‌های موجود در کیسه‌های زباله استفاده می‌کنند، عنوان کرد: ‌در صورت وجود هرگونه باتری در کیسه‌های زباله‌ی خانگی فرد خاطی با جریمه‌ی سنگینی مواجه می‌شود.

فیلسوفی اظهار کرد: ‌بازیافت انواع باتری نیاز به فناوری چندان بالایی ندارد و امکان این کار در کشور وجود دارد، اما متاسفانه سیستم جمع‌آوری زباله و تفکیک زباله از مبدا در کشور ناقص بوده و به همین دلیل بازیافت باتری‌های خانگی در کشور تاکنون انجام نشده است. این در حالی است که هم‌اکنون باتری خودرو در کشور بازیافت می‌شود.

نائب رئیس اتحادیه‌ی صنایع بازیافت ایران تاکید کرد: باتری کالایی است که اگر بازیافت نشود مانند یک بمب ساعتی است و در درازمدت می‌تواند عواقب خطرناکی روی زندگی انسان بگذارد. گفتنی است، روی بسیاری از باتری‌های خانگی درج شده که پس از مصرف در سطل زباله انداخته نشده و با سایر زباله‌ها ترکیب نشوند. این در حالی است که در کشور ما به دلیل اطلاع‌رسانی کم و همچنین بازیافت نشدن باتری‌های خانگی، این محصول همراه با سایر زباله‌ها در خاک دفن می‌شود.